Μία βόλτα σε μια ιστορική συνοικία
Gallery: Γκάζι
20 φωτογραφίες
Ελένη Νικολούλια, Μάνος Κιαπόκας
Από τότε...
Πολλοί ισχυρίζονται ότι το Γκάζι διαθέτει μια μυστηριώδη ενέργεια, έναν μαγνητισμό που καλύπτει κάθε ασχήμια και δημιουργεί αισθησιασμό στις νύχτες μας. Θα αναρωτηθείτε πώς γίνεται να υπάρχει χαρούμενο vibe σε ένα μέρος που τα έχει όλα: εκτυφλωτικά νέον, τακούνια και διπλοπαρκαρισμένα αμάξια έξω απ τα αμέτρητα bars του, αποθήκες, γερανούς, στενά δρομάκια και ανύπαρκτο πράσινο. Κι όμως... Υπάρχει μάλλον μια εξήγηση, ίσως ρομαντική, ίσως μεταφυσική, όμως η ιστορία του σημερινού Γκαζιού-Κεραμεικού κρατάει χρόνια, και συγκεκριμένα χιλιάδες...
Στην περιοχή όπου ενώνεται η Ιερά Οδός με την Πειραιώς, εκεί όπου τα Σαββατόβραδα μπαίνεις σε διλήμματα για το ποια πίστα να διαλέξεις, υπήρχε η πιο ένδοξη πύλη της αρχαίας Αθήνας, η Ιερά Πύλη. Ένωνε την πόλη των Αθηνών με τη μυστηριακή Ελευσίνα και κατά μήκος της περνούσαν λευκοντυμένες ιέρειες, ακολουθώντας τις θρησκευτικές πομπές. Λίγο παραπέρα ο Κεραμεικός, το πιο διάσημο νεκροταφείο των Αθηνών, με τους πλούσιους να συναγωνίζονται για τα πιο πολυτελή κτερίσματα στους τάφους τους και ένα τμήμα με νεκρούς ήρωες πολέμου, όπως του Πελοποννησιακού, μας κάνει να αναλογιστούμε πόσο έντονη είναι η ενέργεια της περιοχής. Τέλος στα στενά πίσω από την Αγ. Τριάδα, εκεί όπου συνήθως ψάχνεις καβάντζα για πάρκιγκ, μπορείς να φανταστείς την κοίτη του αρχαίου Ηριδανού να κυλάει κάτω από τα πόδια σου και αν συγκεντρωθείς, ίσως τον ακούσεις να ρέει πλέον νωχελικά ανάμεσα στους υπονόμους... Τέλος, στη σημερινή πλατεία Κεραμεικού, στη στάση του Μετρό και στα γύρω mainstream σοκάκια, που σήμερα έχουν τόση ευχάριστη φασαρία, κάποτε είχε νεκρική -κυριολεκτικά- ησυχία, μιας και βρέθηκαν πάνω από 1.200 τάφοι Αθηναίων. Λες όλες αυτές οι ψυχές, βγαλμένες από μια ξεχασμένη ιστορία του 7ου αι. π.Χ. να συμμετέχουν στο μεγαλύτερο πάρτι της Αθήνας, στο πιο κεφάτο γαϊτανάκι της πόλης, κάνοντάς μας να μη το βαριόμαστε ποτέ; Mπορεί και ναι, μπορεί και όχι, σίγουρα όμως βρίσκεστε σε ένα από τα πιο ενεργειακά μέρη της Αθήνας...
Στο σήμερα...
Η ενέργειά του, όμως, δεν σταμάτησε εκεί! Πριν από περίπου 15 χρόνια, στο ήσυχο ακόμα Γκάζι, ήρθε το Mamacas, στη γνωστή γωνία Περσεφόνης και Ιάκχου, εγκαινιάζοντας μια νέα εποχή, όχι μόνο για την ευρύτερη περιοχή αλλά για ολόκληρη την Αθήνα! Ακολούθησε το Γκαζάκι, συνέχισε το Dirty Ginger... όλα με έναν αέρα ανανεωμένου -για τα δεδομένα της εποχής- lifestyle, όλα με σκοπό την τέρψη ενός κοινού που διακρινόταν για τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες, που αγαπούσε την καλή μουσική, την ποιότητα και τα «κρυμμένα», μέχρι τότε, στέκια. Τα χρόνια πέρασαν και η έλευση του Μετρό (στάση Κεραμεικού) ήρθε λίγο μετά, το 2004. «Από τη μια μέρα στην άλλη άρχισαν να κατεβαίνουν 3.000 άτομα! Γέμιζαν τα βαγόνια και στην επόμενη στάση δεν υπήρχε κανένας, είχαν όλοι κατέβει εδώ», μας λένε οι παλαιότεροι. Τι ακολούθησε; Το εύκολο χρήμα φυσικά, οι mainstream επιλογές (σε μια περίοδο μάλιστα που η χώρα μας είχε... ιδιαίτερη αδυναμία στις σπατάλες), οι αρπαχτές και σταδιακά -και αναπόφευκτα- η μείωση της ποιότητας, οι μαζικές προτάσεις, οι μπόμπες κ.λπ.
Κάτι αλλάζει...
Δημοσιεύματα και αντιλήψεις τού στυλ «το Γκάζι πέθανε» δεν άργησαν να εμφανιστούν. Ο κόσμος που αγαπά τη μάζα, ακόμα και η gay κοινότητα της Αθήνας, που είχε σαν έδρα της την περιοχή (εδώ άλλωστε βρίσκονται ορισμένα από τα μέχρι και σήμερα καλύτερα και πρώτα gay μαγαζιά της πόλης), άρχισαν να εγκαταλείπουν την Πλατεία Κεραμεικού προς άλλες κατευθύνσεις. Τι έμεινε; Κι όμως! Αυτό που έμεινε αξίζει να το δεις! Φέτος και του χρόνου, το χειμώνα και το καλοκαίρι! Οι «σάχλες» (κομπίνες, επιχειρήσεις και αρπαχτές) δεν άντεξαν. Έκλεισαν και στη θέση τους άφησαν σοβαρούς επιχειρηματίες, μαγαζιά που έχουν κάτι να πουν, ακόμα και άλλα που αποφάσισαν να συμμορφωθούν και να πουλήσουν ποιότητα σε μουσική, ποτά, concept και events. Το Γκάζι γέμισε cocktails! Γέμισε ωραίες μουσικές, απέκτησε όμορφες και επίκαιρες καλλιτεχνικές ανησυχίες, όμορφες ταράτσες και καλό φαγητό, μας έδωσε κίνητρα για να το λατρέψουμε και πάλι απ' την αρχή! Το «εκκρεμές» που ταλαντευόταν ανάμεσα σε «μάζα» και «εναλλακτικές ιδέες» επιτέλους στάθηκε κάπου στη μέση και πλέον η άκρη του μας υποδεικνύει μια περιοχή της οποίας η καρδιά χτυπά και πάλι δυνατά! Lives με σαξόφωνα, όμορφες παραγωγές και ντόπια κουζίνα, χαμηλές τιμές και περίτεχνα υλικά, έγιναν ένα με τα ελληνικά πάρτι, την όρεξη για χορό, την αστείρευτη ενέργεια που ανέκαθεν χαρακτήριζε την περιοχή! Πάτα... Γκάζι, λοιπόν! Και πάτα το δυνατά και καθημερινά!
Ήξερες ότι...
- Το 1957 ιδρύθηκε με προεδρικό διάταγμα του Όθωνα το αθηναϊκό εργοστάσιο της Γαλλικής Εταιρείας Αεριόφωτος και έτσι η περιοχή πήρε το όνομα Γκάζι;
- Το εργοστάσιο αυτό, στο σημείο της σημερινής Τεχνόπολις, ήταν το μεγαλύτερο της Ευρώπης;
- Δεν βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς επειδή υπήρχε φόβος ότι θα προκληθούν τεράστιες ζημιές στην Ακρόπολη;
- Απασχολούσε περίπου 2.500 εργάτες που κατοικούσαν στις γύρω περιοχές, όπως στα Πετράλωνα και στον Κεραμεικό;
- Το 1983 έπαψε η λειτουργία του εργοστασίου; Έκτοτε, μέχρι το 1987 η περιοχή ήταν τρομερά κακόφημη, ώσπου ο τότε δήμαρχος Δ. Μπέης αποφάσισε να θεσμοθετήσει δύο ανθοκομικές εκθέσεις για να δώσει μια ανάσα στην περιοχή;
- Το 1988 ο Μ. Έβερτ μεταστέγασε σε ένα από τα αεροφυλάκια τον ραδιοφωνικό σταθμό Αθήνα 9,84;
- Επί δημαρχίας Δ. Αβραμόπουλου το πρώην εργοστάσιο μετατρέπεται σε σημείο που φιλοξενεί πολιτιστικές εκδηλώσεις;
- Το 2007, επί δημαρχίας Κακλαμάνη, η Τεχνόπολις μετατρέπεται σε έναν πολυχώρο που δίνει έμφαση στα εικαστικά δρώμενα και έχει στόχο να ικανοποιήσει τις ανάγκες του φιλότεχνου κοινού της Αθήνας;
- Τα graffiti εκατέρωθεν της Ιεράς Οδού έγιναν κατόπιν συνεννόησης του Δήμου με τα κατάλληλα άτομα το 2009; Η μία πλευρά αναπαριστά τη λειτουργία του Γκαζιού όταν το εργοστάσιο ήταν ενεργό, ενώ από την άλλη προβάλλεται η σημερινή του υπόσταση ως πολυχώρου Τέχνης;
- Το 2012 αναμένεται να εγκαινιαστεί το πρώτο Βιομηχανικό Μουσείο της Αθήνας στους χώρους της Τεχνόπολις, το οποίο θα παρουσιάζει σπάνιο, αρχειακό υλικό, μηχανήματα και φωτογραφίες με ένα διαδραστικό concept;
πηγή:athensmagazine
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου