H πρόταση του Swvrakos για απόψε...enjoy
Καλωσήρθατε στην πιο διάσημη φτωχογειτονιά του κόσμου: στην Πόλη του Θεού του Ρίο ντε Τζανέιρο. Μια γειτονιά που ακόμα και οι πολεμικοί ανταποκριτές φοβούνται να εξερευνήσουν, όπου η αστυνομία σπάνια επισκέπτεται, όπου όσοι ζουν εκεί σπάνια φτάνουν την ηλικία των είκοσι. Βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, αποκαλύπτει τη σκοτεινή πλευρά της βραζιλιάνικης ζωής του δρόμου με μια φλογερή και εκρηκτική ενέργεια. Υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης Ξενόγλωσσης ταινίας και 4 Οσκαρ.Βραζιλιάνικη ταινία, σκηνοθεσία Φερνάντο Μεϊρέγιες, Κάτια Λουντ με τους: Ματέους Ναχτεργκέλε, Αλεξάντρε Ροντρίγκεζ, Λεάντρο Ντα Χόρα
Μας εχει συνηθισει το Βραζιλιανικο σινεμα σε μια πλειαδα μετριων εως και κακων ταινιων που αφορουν την δυσκολη ζωη των κατοικων στα ορια της φτωχιας , δωσμενη δυστηχως με αδιαφορη σκηνοθεσια και ζοφερη φωτογραφια.Ο Fernando Meirelles ομως, περνωνας απο τον Tarantino στον Guy Ritchie και απο τον Paul Thomas Anderson στον Scorsese,καταφερνει να γυρισει μια απο τις αρτιοτερες και πιο ισορροπημενες ταινιες που γυριστικαν στην Βραζιλια και να συναγωνιστει με ανεση ιερα τερατα που ασχοληθηκαν με το ιδιο θεμα.
Στην «Πολη του θεου» οπως αποκαλουν το γκετο διπλα στο λαμεπρο Rio de Janeiro, οπου οι κατοικοι ζουν χωρις ηλεκτρικο και δρομους, η βια,οι συμμοριες και τα ναρκωτικα εχουν παρει την θεση της αστυνομιας.Ομαδες ανηλικων παιδιων τρομοκρατουν την περιοχη,κλεβουν,σκοτωνουν και παιρνουν στα χερια τους την εξουσια.Εκει ο Rocket ανακαλυπτει πως ειναι ξεχωριστος απο τους υπολοιπους,αγαπαει την φωτογραφια και θελει να ξεφυγει.Η ζωη ομως τα φερνει διαφορετικα.Ο Rocket μενει στο γκετο για πολλα χρονια ακομα και διηγειται την ιστορια των συμμοριων και κυριως του αδιστακτου, με πραγματικα διλοφονικα ενστικτα Lil’Ze που ειναι γινεται αρχηγος της πολης.
Βασισμενο στο 800 σελιδων βιβλιο του Paulo Lins που περασε 8 χρονια στην Πολη του θεου, η ταινια θα μας θυμισει πολυ το “Pixote” του Hector Babenco αλλα και τα προσφατα “Amorres Perros” και “η Μαντονα των δολοφονων”.Η βασικη διαφορα τους ομως ειναι οτι οι σκηνοθετες καταφερνουν να συνδιασουν, χωρις να γινεται κουραστκο τοσα στυλ κινηματογραφισης που κανουν την ταινια συναρπαστικη!Το κοφτο μονταζ σε συνδιασμο με την γρηγορη καμερα που στρεφεται 360 μοιρες και την οθονη που χωριζεται στα δυο, σε πηγαινει μπορος και πισω στο χρονο με ευρηματικα flashback διανυοντας 30 χρονια μεσα σε 2 ωρες γεματες αδρεναλινη!
Η φωτογραφια ειναι τοσο ομορφα δωσμενη μεσα σε πορτοκαλι φιλτρα που ταιριαζουν τοσο στα Βραζιλιανικα τοπια οσο στους κοφτους ρυθμους της ταινιας.Τελος οι ερμηνειες ειναι πραγματικα αξιοθαυμαστες.ο καστ που αποτελειται απο πανω απο 200 ερασιτεχνες ηθοποιους δεν φαινεται να εχει πουθενα προβλημα.Οι δυο πρωταγωνιστες ειναι εξαιρετικοι, αλλα θα ξεχωρισουμε τον da Hora που θα δωσει πραγματικο ρεσιταλ αξιο ενος Οscar!
H πραγματικη δυναμη αυτης της ταινιας και αυτο που την κανει πραγματικα ξεχωριστη ειναι η ικανοτητα ολων των συντελεστων να δεσουν τοσος αρμονικα ολα της τα στοιχεια.Καταφερνει να μας αφηγηθει την ιστορια του γκετο με πινελιες υπερβολης αλλα χωρις να ξεφευγει απο την πραγματικοτητα.Και αυτο που θα μας σοκαρει πιο πολυ ειναι οτι ειναι το κοστος της ανθρωπινης ζωης στη πολη του θεου αλλα και σε πολλες αλλες περιοχες που εχουν αφεθει στο ελεος των συμμοριων σχεδον μηδαμηνο και η επιβιωση τις περισοοτερες φορες ειναι θεμα τυχης.
Στην «Πολη του θεου» οπως αποκαλουν το γκετο διπλα στο λαμεπρο Rio de Janeiro, οπου οι κατοικοι ζουν χωρις ηλεκτρικο και δρομους, η βια,οι συμμοριες και τα ναρκωτικα εχουν παρει την θεση της αστυνομιας.Ομαδες ανηλικων παιδιων τρομοκρατουν την περιοχη,κλεβουν,σκοτωνουν και παιρνουν στα χερια τους την εξουσια.Εκει ο Rocket ανακαλυπτει πως ειναι ξεχωριστος απο τους υπολοιπους,αγαπαει την φωτογραφια και θελει να ξεφυγει.Η ζωη ομως τα φερνει διαφορετικα.Ο Rocket μενει στο γκετο για πολλα χρονια ακομα και διηγειται την ιστορια των συμμοριων και κυριως του αδιστακτου, με πραγματικα διλοφονικα ενστικτα Lil’Ze που ειναι γινεται αρχηγος της πολης.
Βασισμενο στο 800 σελιδων βιβλιο του Paulo Lins που περασε 8 χρονια στην Πολη του θεου, η ταινια θα μας θυμισει πολυ το “Pixote” του Hector Babenco αλλα και τα προσφατα “Amorres Perros” και “η Μαντονα των δολοφονων”.Η βασικη διαφορα τους ομως ειναι οτι οι σκηνοθετες καταφερνουν να συνδιασουν, χωρις να γινεται κουραστκο τοσα στυλ κινηματογραφισης που κανουν την ταινια συναρπαστικη!Το κοφτο μονταζ σε συνδιασμο με την γρηγορη καμερα που στρεφεται 360 μοιρες και την οθονη που χωριζεται στα δυο, σε πηγαινει μπορος και πισω στο χρονο με ευρηματικα flashback διανυοντας 30 χρονια μεσα σε 2 ωρες γεματες αδρεναλινη! Η φωτογραφια ειναι τοσο ομορφα δωσμενη μεσα σε πορτοκαλι φιλτρα που ταιριαζουν τοσο στα Βραζιλιανικα τοπια οσο στους κοφτους ρυθμους της ταινιας.Τελος οι ερμηνειες ειναι πραγματικα αξιοθαυμαστες.ο καστ που αποτελειται απο πανω απο 200 ερασιτεχνες ηθοποιους δεν φαινεται να εχει πουθενα προβλημα.Οι δυο πρωταγωνιστες ειναι εξαιρετικοι, αλλα θα ξεχωρισουμε τον da Hora που θα δωσει πραγματικο ρεσιταλ αξιο ενος Οscar!
H πραγματικη δυναμη αυτης της ταινιας και αυτο που την κανει πραγματικα ξεχωριστη ειναι η ικανοτητα ολων των συντελεστων να δεσουν τοσος αρμονικα ολα της τα στοιχεια.Καταφερνει να μας αφηγηθει την ιστορια του γκετο με πινελιες υπερβολης αλλα χωρις να ξεφευγει απο την πραγματικοτητα.Και αυτο που θα μας σοκαρει πιο πολυ ειναι οτι ειναι το κοστος της ανθρωπινης ζωης στη πολη του θεου αλλα και σε πολλες αλλες περιοχες που εχουν αφεθει στο ελεος των συμμοριων σχεδον μηδαμηνο και η επιβιωση τις περισοοτερες φορες ειναι θεμα τυχης.
πηγή: cine
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου